/شهید طهرانی مقدم قد آرزوهایش را آنقدر بلند کرد که رسیدن به بغداد، دست گرمی موشک هایش شود/ حسن طهرانی مقدم همیشه برایم جایی در بی نهایت معناها داشته، آنقدر بلند و رفیع که قد کلماتم به کف ایمان و آرزوهایش هم نرسیده... تجسمی از نور بوده در ظلمات تاریخ، انگار که در گذرگاهی میان گذشته و آینده با مشعلی در دست و آرامشی در نگاه، دعوتم می کرد دعوتمان می کند به توانستن.